Obciążony dość kłopotliwą nazwą Antonio B. Won Pat International Airport (GUM), trudno się dziwić, że dawna stacja lotnicza Marynarki Wojennej w Agana jest najczęściej nazywana po prostu Międzynarodowym Portem Lotniczym Guam. Nie powinno również dziwić, że jest to jedyne międzynarodowe lotnisko na Guam, ponieważ wyspa ma zaledwie jedną milę kwadratową i jest domem dla około tysiąca mieszkańców.
Lotnisko znajduje się 5 km (3 mile) na wschód od Hagåtña, stolicy zwanej wcześniej Agana, która jest centrum działalności handlowej i rządowej na wyspie.
Zajmujące zaledwie 1700 akrów lotnisko Guam International jest niewielkim portem lotniczym z jednym budynkiem terminalu i dwoma asfaltowymi pasami startowymi, ale jest głównym węzłem komunikacyjnym dla Asia Pacific Airlines i węzłem komunikacyjnym na Oceanie Spokojnym dla United Airlines.
Lotnisko zostało nazwane na cześć Antonio Borja Won Pata, który był pierwszym delegatem z wyspy zasiadającym w Izbie Reprezentantów Stanów Zjednoczonych i nosi kod oznaczenia GUM Międzynarodowego Zrzeszenia Przewoźników Powietrznych (IATA).
Lotnisko po raz pierwszy pojawiło się na Guam około 1943 roku i zostało zbudowane przez Japończyków jako część systemu obronnego tego kraju chroniącego obszar wokół Marianów. Japończycy nazwali wojskową bazę lotniczą Guamu Dai Ni, co tłumaczy się jako Guam Numer 2. Japońskie posiadanie wyspy nie trwało jednak długo, gdyż rok później, w 1944 roku, została ona odbita przez wojska amerykańskie i przemianowana na Agana Airfield, od nazwy najbliższego miasta na wyspie.
Lotnisko zostało poważnie uszkodzone podczas odbicia, ale zostało szybko naprawione przez Amerykanów i wkrótce stało się bazą dla Siódmych Sił Powietrznych USA, które latały ciężkimi bombowcami Consolidated B-24 z Guam, zanim przeniosły operacje na Okinawę w 1945 roku. Po przeniesieniu operacji bombowych na Okinawę, lotnisko Agana było nadal wykorzystywane przez samoloty zwiadowcze dalekiego zasięgu Lockheed P-38 Lightnings do początku 1946 roku.
Po zakończeniu II wojny światowej w 1945 r. lotnisko było nadal wykorzystywane przez Siły Powietrzne Stanów Zjednoczonych jako baza obrony myśliwców, a także jako węzeł transportowy do 1947 r., kiedy to zostało przekazane w ręce Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych, która kontynuowała tam działalność aż do ostatecznego zamknięcia w 1993 r.
Prefabrykowana chata Quonset służyła jako budynek terminalu lotniska w latach wojskowych, kiedy tylko personel wojskowy mógł korzystać z lotniska. Kiedy armia i marynarka wojenna Stanów Zjednoczonych nie potrzebowały już Guam jako bazy, zdecydowano się rozwinąć lotnisko do użytku cywilnego, a Międzynarodowy Terminal Lotniczy został otwarty w marcu 1967 roku. Zaledwie dwa miesiące później lotnisko Guam powitało pierwsze międzynarodowe przyloty, a ruch cywilny zaczął rosnąć. W 1967 r. kontrola nad lotniskiem została oficjalnie przeniesiona do Departamentu Handlu Guam, a w 1995 r. przekazana nowo utworzonemu Guam International Airport Authority (GIAA).
W 1982 r. otwarto nowy terminal pasażerski, a obecny, większy terminal został otwarty w latach 1996-1998. We wczesnych latach lotnisko Guam obsługiwało głównie loty czarterowe i dopiero w 2014 r. uruchomiono pierwsze regularne połączenia międzynarodowe z chińskim lotniskiem Shanghai Pudong, obsługiwane przez głównego przewoźnika United Airlines.
Lotnisko kontynuowało rozwój wraz z uruchomieniem Projektu Hulo z budżetem ponad 165 milionów dolarów, który ma na celu zwiększenie przepustowości pasażerów, zwiększenie liczby pasów bezpieczeństwa, rozbudowę parkingów samochodowych i ulepszenie międzynarodowej strefy przylotów. Lotnisko obsługuje ponad 3,5 miliona przylotów i odlotów pasażerów rocznie i oczekuje się, że liczba ta wzrośnie, ponieważ Międzynarodowy Port Lotniczy Guam kontynuuje modernizację swoich obiektów i możliwości.
Chociaż wyspa Guam jest terytorium Stanów Zjednoczonych, znajduje się poza jurysdykcją amerykańskich organów celnych, a wszyscy przybywający pasażerowie muszą przejść kontrolę przez Guam Customs and Quarantine Agency. Jedynym wyjątkiem są pasażerowie lecący do Honolulu na Hawajach, które jest jedynym lotem z lotniska Guam do stanu USA. Pasażerowie ci będą jak zwykle obsługiwani przez amerykański personel celny i graniczny (CBP).
Poza tą stosunkowo niewielką różnicą, wymagania dla pasażerów linii lotniczych przybywających na lotnisko Guam są takie same jak dla każdego lotniska w USA i można je podzielić na dwie kategorie:
Stany Zjednoczone prowadzą Program Ruchu Bezwizowego (VWP ) dla około 42 różnych krajów na całym świecie. Jest to wzajemne porozumienie z krajami, których obywatele stanowią niewielkie zagrożenie dla bezpieczeństwa. Obywatele VWP nie potrzebują wizy, aby wjechać do Stanów Zjednoczonych na krótkoterminowe wizyty, a w zamian obywatele USA korzystają z bezwizowego dostępu do krajów uczestniczących w programie.
Obywatele VWP muszą jednak ubiegać się o zezwolenie ESTA i uzyskać je przed rozpoczęciem jakiejkolwiek wizyty w Ameryce. ESTA, czyli Elektroniczny System Autoryzacji Podróży, to cyfrowa forma wizy, która jest powiązana z paszportem, ale jest znacznie łatwiejsza do uzyskania niż wiza amerykańska. Po zatwierdzeniu numer wniosku ESTA jest łączony, gdy paszport wnioskodawcy jest skanowany w porcie wjazdu do USA, zarówno lądowym, jak i morskim.
Amerykańskie bezpieczeństwo narodowe jest surowe, a uzyskanie wizy amerykań skiej nie jest formalnością. Proces obejmuje wypełnienie bardzo szczegółowych kwestionariuszy osobistych i imigracyjnych, a także dostarczenie dokumentacji uzupełniającej. Błędy można łatwo popełnić, a wszelkie błędy nie mogą być łatwo naprawione i mogą skutkować odrzuceniem wniosku wizowego.
Obywatele krajów, które nie kwalifikują się do programu VWP, nie mają innego wyjścia, jak tylko przejść przez procedurę ubiegania się o wizę, ponieważ przybycie na amerykańską ziemię bez odpowiednich dokumentów spowoduje zatrzymanie i deportację. Ponadto obywatele spoza VWP muszą również wypełnić formularz deklaracji celnej przed zbliżeniem się do obszaru celnego, ponieważ jest to również wymóg obowiązkowy.
Niezależnie od tego, czy podróżujesz z ESTA czy wizą, wszyscy obywatele spoza USA muszą posiadać ważny, aktualny paszport, a wszystkie dokumenty muszą zostać przedstawione agentom celnym i ochrony granic (CBP) na służbie, gdzie nowoprzybyli mogą również zostać krótko zapytani o cel i czas trwania wizyty.
Na lotnisku Guam znajdują się dwa budynki terminali, choć starszy z nich, Commuter Terminal, nie jest już używany do obsługi lotów, ponieważ został wydzierżawiony w 2003 roku.
Pierwsza faza obecnego budynku terminalu została ukończona w 1996 roku i obejmowała obszar celny i imigracyjny. Obecnie terminal składa się z trzech poziomów:
Poziom piwnicy jest przeznaczony dla przylatujących lotów i mieści niezbędne stanowiska odbioru bagażu i odprawy celnej, a także posterunek policji lotniskowej.
Jest to piętro odlotów z punktami sprzedaży biletów.
Piętro wyżej, na trzecim piętrze, znajdują się bramki odlotów, a także obiekty imigracyjne lotniska.
W ubiegłych latach nie było przegrody oddzielającej podróżnych przylatujących od odlatujących, co stanowiło problem bezpieczeństwa zarówno dla lotniska, jak i amerykańskich urzędników imigracyjnych. Nie było to satysfakcjonujące (ani bezpieczne) rozwiązanie, a po atakach terrorystycznych z 11 września rząd USA zażądał bezpiecznego oddzielenia przylatujących pasażerów. Obecnie półstałe i ruchome ściany są używane do podzielenia budynku terminalu na dwie części, co zapewniło bezpieczniejszy sposób trzymania przylatujących podróżnych z dala od właściwego terminalu, dopóki nie zostaną odpowiednio sprawdzeni i sprawdzeni.
Na międzynarodowym lotnisku Guam znajdują się tylko dwa pasy startowe, ale są one w stanie obsługiwać największe samoloty świata, w tym Antonov An-225 Mriya. Większość lotów międzynarodowych z Guam odbywa się do Japonii, Chin lub na Filipiny, choć United Airlines lata również do Honolulu na Hawajach.
Ponieważ Guam jest tak małą wyspą, nie ma połączeń kolejowych z lotniskiem. Główne miasto Hagåtña znajduje się w odległości krótkiej przejażdżki taksówką lub lokalne autobusy kursują po drogach otaczających lotnisko, które zabiorą przybywających gości do większości miast, wiosek i innych miejsc na wyspie.
© 2011-2024 USA-ESTA.PL. Wszelkie prawa zastrzeżone.
Nie jesteśmy powiązani z żadnym rządem ani ambasadą. Na tej stronie znajdują się wyłącznie informacje na temat amerykańskiego systemu ESTA. Ta strona internetowa nie świadczy żadnych usług. Niniejsza witryna internetowa zawiera łącza do witryn internetowych osób trzecich. Aby uzyskać dodatkowe informacje, zapoznaj się z naszą Polityką prywatności.