Program Ruchu Bezwizowego

Program Ruchu Bezwizowego (ang. Visa Waiver Program, VWP) powstał z inicjatywy Kongresu Stanów Zjednoczonych w 1986 roku. Celem programu było umożliwienie krótkoterminowego pobytu większej liczby turystów i osób podróżujących służbowo, a także zmniejszenie obciążenia Departamentu Stanu USA w związku z przetwarzaniem wniosków o wizę turystyczną. Z biegiem lat program ewoluował, obejmując więcej państw członkowskich, a także uwzględniając dodatkowe ograniczenia podróży. Ta strona zawiera informacje na temat kryteriów Programu Ruchu Bezwizowego dotyczących przyjmowania nowych państw członkowskich, historii członkostwa, perspektyw przyszłego członkostwa, a także przeglądu elektronicznego systemu autoryzacji podróży ESTA, który pozwala obywatelom państw objętych tym programem odwiedzić USA bez wizy.

Jakie kryteria kwalifikują państwa do przystąpienia do Programu Ruchu Bezwizowego?

Państwa, które można uznać za suwerenne
Państwa o wysokim wskaźniku rozwoju społecznego (HDI)
Państwa, które udostępniają dane dotyczące bezpieczeństwa Stanom Zjednoczonym
Państwa, które są uważane za gospodarki o wysokim dochodzie
Państwa o niskim poziomie oszustw paszportowych oraz śledzące zagubione lub skradzione paszporty
Państwa o surowych wymogach bezpieczeństwa dzięki zastosowaniu biometrycznych paszportów elektronicznych
Państwa o małej liczbie obywateli przekraczających okres ważności wizy i małej liczbie osób naruszających prawo imigracyjne
Państwa o niskim wskaźniku odmów wydania wizy nieimigracyjnej, w szczególności poniżej 3%, jak określono w art. 217 lit. c pkt. 2 A
Państwa prowadzące skuteczną walkę z terroryzmem, posiadające organy egzekwowanie prawa, kontroli granic i inne organizacje zapewniające bezpieczeństwo i dążące do ograniczenia przestępczości krajowej i terroryzmu.

Państwa objęte obecnie Programem Ruchu Bezwizowego

Państwa	Data dopuszczenia do Programu Ruchu Bezwizowego
Wielka Brytania, Japonia	1988
Francja, Włochy, Holandia, Szwecja, Szwajcaria, Niemcy Zachodnie (później Niemcy w 1990 r.)	1989
Andora, Austria, Belgia, Dania, Finlandia, Islandia, Liechtenstein, Luksemburg, Monako, Nowa Zelandia, Norwegia, San Marino, Hiszpania	991
Brunei	1993
Irlandia	1995
Australia	1996
Słowenia	1997
Portugalia, Singapur	1999
Czechy, Estonia, Węgry, Łotwa, Litwa, Malta, Słowacja, Korea Południowa	2008
Grecja	2010
Tajwan	2012
Chile	2014
Polska	2019

Państwa usunięte z Programu Ruchu Bezwizowego

Państwo	Data dopuszczenia do Programu Ruchu Bezwizowego	Data usunięcia z Programu Ruchu Bezwizowego
Argentyna	1996	2002
Urugwaj	1999	2003

Państwa poddawane weryfikacji w celu przystąpienia do Programu Ruchu Bezwizowego

Państwo
Argentyna, Brazylia, Bułgaria, Chorwacja, Cypr, Izrael, Rumunia, Turcja, Urugwaj

Co muszą zrobić obywatele państw objętych Programem Ruchu Bezwizowego przed wizytą w USA?

Obywatele krajów objętych Programem Ruchu Bezwizowego będą potrzebować zatwierdzonego zezwolenia ESTA, czyli elektronicznego systemu autoryzacji podróży, aby odwiedzić Stany Zjednoczone w celach turystycznych, biznesowych, tranzytowych lub medycznych. ESTA powstała w 2008 roku, a jej celem było elektroniczne rozpatrywanie wniosków o zezwolenie na podróż online dla obywateli krajów objętych Programem Ruchu Bezwizowego. Po złożeniu wniosku online, Departament Bezpieczeństwa Wewnętrznego USA (DHS) może wstępnie kontrolować podróżnych pod kątem baz danych terrorystów i zakazów lotów, gdy wniosek jest nadal aktywny w systemie. Podróżni będą musieli spełnić wszystkie niezbędne wymogi ESTA, aby ich wniosek mógł zostać zatwierdzony.

Ważne informacje o ESTA

ESTA nie jest wizą, ale systemem zniesienia obowiązku wizowego.
ESTA jest wymagana od podróżnych przybywających samolotem lub statkiem wycieczkowym
Zatwierdzona ESTA nie gwarantuje przyjęcia, ponieważ po jej przyznaniu prowadzone są ciągłe kontrole dopuszczalności wnioskodawcy.
Tylko posiadacze paszportów z państw objętych programem mogą składać wnioski.
ESTA może być wykorzystywana do celów turystycznych, biznesowych, tranzytowych, medycznych i innych przez okres 90 dni. Zezwolenie ESTA pozwala podróżnym prowadzić działalność gospodarczą i turystyczną bez ubiegania się o wizę. Jest ono ważne dla wszystkich 50 stanów USA, a także terytoriów USA takich jak Portoryko i Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych na Karaibach.
Podróżni, którzy chcą ubiegać się o ESTA, powinni składać wnioski online na 72 godziny przed odlotem do USA. Podróżny musi posiadać zezwolenie ESTA przed wejściem na pokład statku lotniczego lub morskiego do Stanów Zjednoczonych.
Po zatwierdzeniu, zezwolenie ESTA jest ważne przez dwa lata lub do terminu wygaśnięcia ważności paszportu, w zależności od tego, która data jest wcześniejsza.
Osoby, którym odmówiono wydania ESTA, mogą nadal ubiegać się o wizę turystyczną B2 lub wizę biznesową B1 w celu odwiedzenia Stanów Zjednoczonych.
Dzieci i niemowlęta również wymagają ESTA i muszą posiadać zatwierdzone zezwolenie ESTA na podróż do Stanów Zjednoczonych.
Osoby, które podróżowały do Iranu, Iraku, Libii, Korei Północnej, Somalii, Sudanu, Syrii lub Jemenu w dniu 1 marca 2011 r. lub po tej dacie oraz osoby, które obecnie lub w przeszłości posiadały podwójne obywatelstwo Iranu, Iraku, Korei Północnej, Sudanu lub Syrii, mogą nie być uprawnione do ESTA i powinny rozważyć ubieganie się o wizę w celu wizyty w USA, jeśli wniosek ESTA zostanie odrzucony.

Aby uzyskać więcej informacji na temat wymogów wobec wnioskodawców ESTA, należy odwiedzić stronę: Wymogi ESTA

Źródła informacji

[1] "Visa Waiver Program". Departament Stanu USA. [dostęp 2017-05-16]. https://travel.state.gov/content/visas/en/visit/visa-waiver-program.html

[2] "TRAVEL ADVISORY; Accord Allows Trips to Japan Without a Visa". The New York Times. 30 października 1988 r. [dostęp 2017-05-16]. https://www.nytimes.com/1988/10/30/travel/travel-advisory-accord-allows-trips-to-japan-without-a-visa.html

[3] "United States General Accounting Office: Implications of Eliminating the Visa Waiver Program" (PDF). [dostęp 2017-05-16]. http://www.gao.gov/new.items/d0338.pdf

[4] "Visa Waiver Program". Americanlaw.com. [dostęp 2017-05-16]. http://www.americanlaw.com/vwpp.html